ΓΛΩΣΣΑ

Μάθημα Πρῶτον

₪ ₪ ₪


Α


Στιγμή.
Στιγμὴ μικρά.

Β


Στιγμή.
Στιγμὴ μεγάλη.

Α


στιγμὴ αὕτη.

Β


Ἡ στιγμὴ ἐκείνη.

Ἡ στιγμὴ αὕτη [] εἶνε1 μικρά· ἡ στιγμὴ ἐκείνη [] εἶνε μεγάλη. —Τίς στιγμὴ εἶνε μικρά; Ἡ στιγμὴ αὕτη εἶνε μικρὰ, ἐκείνη εἶνε μεγάλη. —Εἶνε ἡ στιγμὴ αὗτη Α; Μάλιστα2, ἡ στιγμὴ αὕτη εἶνε Α. —Τίς στιγμὴ εἶνε μεγάλη; Ἡ στιγμὴ Β εἶνε μεγάλη. —Εἶνε ἡ στιγμὴ αὕτη [] μεγάλη; Ὄχι3, ἡ στιγμὴ αὕτη δὲν4 εἶνε μεγάλη, εἶνε μικρά. —Εἶνε ἡ στιγμὴ ἐκείνη μικρὰ 5 μεγάλη; Ἡ στιγμὴ ἐκείνη δὲν εἶνε μικρὰ, εἶνε μεγάλη.


Α


Γραμμή.
Γραμμὴ βραχεῖα.

Ἡ γραμμὴ αὕτη.

Β


Γραμμή.
Γραμμὴ μακρά.

Ἡ γραμμὴ ἐκείνη.

Ἡ γραμμὴ αὕτη εἶνε βραχεῖα, ἡ γραμμὴ ἐκείνη εἶνε μακρά. —Εἶνε ἡ γραμμὲ Α βραχεῖα; Μάλιστα, ἡ γραμμὴ Α εἶνε βραχεῖα. —Τίς γραμμὴ εἶνε μακρά; Ἡ γραμμὴ Β εἶνε μακρά. —Τίς εἶνε βραχεῖα; Ἡ γραμμὴ αὕτη [] εἶνε βραχεῖα. —Εἶνε ἡ γραμμὴ αὗτη [] βραχεῖα; Ὄχι, ἡ γραμμὴ αὕτη δὲν εἶνε βραχεῖα, εἶνε μακρά.


Γ


Γραμμὴ λεπτὴ καὶ εὐθεῖα.

Δ


Γ. παχεῖα καὶ καμπύλη.

Τί6 γραμμὴ εἶνε ἡ Γ; Ἡ Γ εἶνε λεπτὴ καὶ7 εὐθεῖα. —Εἶνε καὶ ἡ Δ λεπτὴ καὶ ευθεῖα; Ὄχι, ἡ Δ δὲν εἶνε οὔτε λεπτὴ οὔτε εὐθεῖα, εἶνε παχεῖα καὶ καμπύλη.

Οὗτος [] ὁ κύκλος εἶνε μικρός. Ἐκεῖνος [] ὁ κύκλος εἶνε μέγας. —Αὕτη [] ἡ σφαῖρα εἶνε μικρά. Ἐκείνε [] ἡ σφαῖρα εἶνε μεγάλη. —Τοῦτο [] τὸ τετράγωνον εἶνε μικρόν. Ἐκεῖνο [] τὸ τετράγωνον εἶνε μέγα. —Ἡ σφαῖρα εἶνε στρογγύλη. Τὸ τετράγωνον δὲν εἶνε στρογγύλον. Ἡ σφαῖρα δὲν εἶνε τετράγωνος. Εἶνε ὁ κύκλος τετράγωνος; Ὄχι. Τί εἶνε; Ὁ κύκλος εἶνε γραμμὴ καμπύλη. —Τί εἶνε τοῦτο [] τετράγωνον ἤ κύκλος; Ἐκεῖνο δὲν εἴνε οὔτε τετράγωνον οὔτε κύκλος, εἶνε γραμμή.


Τὸ ἄρθρον — Артикль

Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἔχει τρία ἄρθρα, ἀρσενικὸν, · θηλυκὸν, ἡ· οὐδέτερον, τὀ. (Греческий язык имеет три артикля: мужского рода, ὁ; женского, ἡ; среднего, τό.)

Τὸ Γένος — Род

Ὀνόματα λήγοντα εἰς, ος, εἶνε8 γένους ἀρσενικοῦ9· εἰς α ἤ η, θηλυκοῦ· εἰς ον, οὐδετέρου. (Имена существительные, которые оканчиваются на ος, — мужского рода; на α или η — женского рода; на ον — среднего.)

Τὸ ἐπίθετον συμφωνεῖ μετὰ τοῦ ὀνόματος κατὰ γένος, ἀριθμὸν καὶ πτῶσιν. (Имена прилагательные согласуются с существительными по роду, числу и падежу.)


Примечания:

  1. Атт. ἐστί. 

  2. Также ναί — да; ναὶ ἤ ὄχι — да или нет. 

  3. Атт. οὔ. 

  4. Атт. οὐχ ἔστι. 

  5. ἤ — или. 

  6. Τί, аббр. от τίνος εἴδους, какого рода? 

  7. Καί, и, здесь в значении также

  8. Атт. εἰσί, которое используется и сейчас, но не после δέν. 

  9. Ὀλίγα τινὰ ἐξαιροῦνται. (Некоторые являются исключениями.)